ฟุตบอลเป็นหนึ่งในกีฬาที่ถูกมองว่าควรให้แต่ผู้ชายเล่น แต่อันที่จริงแล้วเล่นได้ทุกเพศทุกวัย เพราะเป็นการผสมผสานกีฬา ทั้งจ๊อกกิ้ง วิ่งสปรินท์เร็ว ๆ กระโดด เบียดแย่งบอล เตะบอลให้ตรงเป้า หรือเตะบอลให้มันแรง ๆ สรุปคือ รวมทั้งวิ่ง แอโรบิค และเตะลูกหนัง เข้าไว้ด้วยกัน และการที่เด็กคนหนึ่งจะมีแรงบันดาลใจมีแรงกระตุ้นในการลงสนาม ส่วนใหญ่นั้นเป็นเพราะพวกเขามีนักเตะในดวงใจ สมัย 10 กว่าปีก่อน ก็เป็นเดวิด เบ็คแฮม, ไมเคิล โอเว่น, ไรอัน กิกส์, พอล สโคลส์, สตีเวน เจอราร์ด เป็นต้น เรียกได้ว่า ถ้าปลื้มใครสักคน จะเลือกตำแหน่งและสไตล์การเล่นเลียนแบบนักเตะคนนั้นไปเลย และที่นิยมมากคือตำแหน่งปีกขวาที่เด็ก ๆ สมัยนั้นจะเลียนแบบเบ็คแฮม เห็นได้ประจำเลยตอนคัดบอลโรงเรียน และต่อมาก็จะเห็นร่างทรงคริสเตียโน่ โรนัลโด้ ซะเยอะ เยอะมากจริง ๆ แบบไปสนามไหน ส่วนใหญ่จะเห็นตัวก๊อปปี้โรนัลโด้แทบทั้งนั้น และสไตล์บอลที่เด็กไทยส่วนใหญ่ชื่นชอบ และเล่นกันเป็นกิจวัตร คือ เล่นแบบบอลอังกฤษ โดยการต่อบอลเร็ว ๆ เล่นเกมส์เร็ว เป็นเหตุเป็นผล ถ้าพวกเล่นช้า ๆ จ่ายแม่น ๆ ไปลงสนามเล่นด้วย จะคล้ายกับไม่เข้าพวก หรือถูกว่าส่งช้า แต่คนเก่ง ๆ เล่นฉลาดก็มี ถ้าเก่งเลย ก็ถูกยกให้เป็นดาราประจำทีมและเป็นที่นิยมนับถือในหมู่เพื่อน ๆ เป็นต้น
การแข่งขันฟุตบอลสนามใหญ่ หรือว่าบอล 7 คนของเด็กไทย ส่วนใหญ่ถ้าจัดแข่งแบบทางการจะให้แข่งตอนกลางวัน กลางแดดเปรี้ยง ๆ ร้อน ๆ แต่ตอนซ้อมจะซ้อมกันช่วงเย็น (ทีมเก่ง ๆ เขาคงซ้อมกันตอนแดดจัดนั่นแหละ แต่ส่วนใหญ่ตามภูธร กลางวันเรียน เย็นมาก็ซ้อมบอล) ซึ่งอากาศต่างกันลิบลับ ทางที่ดีแข่งควรแข่งเวลาเย็นดีกว่าจะได้สะดวกคนดูคนเชียร์ด้วย แต่นักบอลส่วนใหญ่ก็ถึกทนกันจริง ๆ เล่นกันกลางแดด ไม่ค่อยเห็นใครเป็นลมแดดสักเท่าไร และอีกอย่างหนึ่ง ตามภูธรบางแห่ง บอลโรงเรียนคัดเด็กก็คัดเอาแต่ที่เขาเก่งแล้ว ไม่มีการฝึกซ้อม เก่งตั้งแต่ก่อนมาเข้าโรงเรียน พอจะมีแข่ง ก็คัดตัวล่วงหน้า 1 เดือน ซึ่งที่เล่ามาเป็นเรื่องราวเมื่อประมาณ 14 ปีที่แล้ว สมัยนี้เห็นครูรุ่นใหม่ไฟแรง ที่เป็นนักบอลเก่าตั้งแต่สมัยก่อน มาสอนเด็ก มาทำทีม วางแผนการเล่น หล่อเลี้ยงนักบอลวัยเยาว์กันเป็นล่ำเป็นสัน ดูแล้วน่านับถืออย่างมาก
จริง ๆ ผู้หญิงก็น่าเตะบอลเหมือนกัน แต่ถ้าเตะกับเด็กผู้ชาย กลัวจะมีเหตุการณ์ไม่ชอบมาพากลบางอย่างเกิดขึ้น เพราะเป็นกีฬาที่ถึงเนื้อถึงตัว พ่อแม่ก็เป็นห่วง นอกจากการสไลด์ เตะตัดขา ดักขา เตะบอลอัดแล้ว จะปล่อยเล่นกับเด็กหนุ่ม ๆ ก็ไม่น่าไว้ใจ แต่ก็เป็นสิ่งที่ควรส่งเสริม เพราะสมัยนี้ฟุตบอลหญิงเริ่มมีบทบาทมากขึ้น หลาย ๆ สโมสรมีชื่อเสียงในยุโรปได้ตั้งทีมหญิงขึ้นมา มีการลงทุน การแข่งขันระบบลีก คล้ายกับการแข่งฟุตบอลชายมากขึ้นเรื่อย ๆ ดังนั้นถ้าเราสนับสนุนฟุตบอลหญิงเสียแต่เนิ่น ๆ อาจได้เห็นทีมฟุตบอลหญิงไทยที่เก่งเหมือนทีมวอลเล่ย์หญิงเหมือนกัน (จริง ๆ ถ้าไปเตะเล่นกับพวกเด็กผู้ชายที่สนาม จะรู้ว่าประเทศไทยมีคนเตะบอลเก่งเยอะนะ และเป็นประเทศที่นิยมฟุตบอลมาก ๆ แต่พอแข่งจริงยังตามหลังประเทศอื่นอยู่) ดังนั้น ส่งเสริมบุตรหลานเตะบอลกันเถอะครับ