พูดได้เต็มปากเลยว่า สาลิกาดง นิวคาสเซิ่ล ยูไนเต็ด เป็นหนึ่งในสโมสรมากบารมีในวงการฟุตบอล พวกเขาเป็นสโมสรใหญ่ที่มีแฟนบอลทั่วโลกจำนวนมหาศาลด้วยความสำเร็จและชื่อเสียงในอดีต ภาพจำหรือไอค่อนของนิวคาสเซิ่ลคือทีมที่เล่นฟุตบอลดุดัน แข็งแกร่ง บุกตะลุยไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม จึงทำให้ทีมสาลิกาดงเป็นที่ครั่นคร้ามของบรรดาคู่ต่อสู้ แต่ช่วงสิบปีหลังนิวคาสเซิ่ลเจอปัญหารุมเร้าหนักจนทำให้ทีมระส่ำระสายไร้ความน่ากลัว ไม่มีพิษสงเหมือนดังเช่นอดีต กลายเป็นเสือกระดาษที่ถูกทีมต่าง ๆ ฉีกทึ้งได้โดยง่าย และปัญหาเหล่านี้คือสิ่งที่นิวคาสเซิ่ลไม่เคยพบเจอมาก่อนเลย การตลาด การตลาดที่ตามโลกไม่ทันทำให้นิวคาสเซิ่ลได้รับเม็ดเงินเพียงเล็กน้อยจากพาร์ทเนอร์ ในขณะที่บรรดาทีมดังเมื่อทัวร์ปรีซีซั่นพวกเขาออกไปโชว์ตัวตามทวีปต่าง ๆ เพื่อโปรโมททีม เอาใจแฟนบอล สร้างกลุ่มแฟนบอลใหม่ ๆ ส่วนนิวคาสเซิ่ลกลับเตะกระชับมิตรกับทีมสำรองหรือทีมเล็ก ๆ ในประเทศเท่านั้นเอง ผู้บริหารขาดวิสัยทัศน์ ความขลาดกลัว ไม่กล้าทุ่ม ทั้งการซื้อตัวนักเตะ ปฏิรูปศูนย์ฝึกซ้อม และพัฒนาระบบเยาวชน เป็นปัญหาใหญ่สุดที่ทำให้สโมสรอย่างนิวคาสเซิ่ลต้องจมปลักอยู่กับที่ ทั้ง ๆ ที่พวกเขาคือหนึ่งในทีมที่ร่ำรวยเป็นอันดับต้น ๆของเกาะอังกฤษและเคยมีประวัติ “ใจป๋า” มาโดยตลอด แต่อยู่ ๆ ก็ดันทำตัวขี้เหนียวไม่ควักกระเป๋าเสียอย่างนั้น นั่นเป็นเหตุให้ ราฟา เบนิเตซ ผู้จัดการทีมคนปัจจุบันออกอาการหงุดหงิดงุ่นง่านไม่น้อย เพราะก่อนรับตำแหน่งผู้บริหารให้คำมั่นสัญญากับเขาว่าจะให้งบช็อปปิ้งตามที่ผจก.เลื่องชื่อต้องการ แต่พอเอาเข้าจริงกลับถูกตระบัดสัตย์ให้เงินใช้เท่าหยิบมือ กองหน้า เหตุข้างต้นคือสิ่งที่มีผลตามมา นิวคาสเซิ่ลเป็นทีมที่ไม่เคยขาดกองหน้าฝีเท้าระดับเวิร์ลคลาสเลยตั้งแต่ อลัน เชียร์เร่อร์ ไมเคิ่ล […]
